Ahlen, 24.11.2009

Bir kez daha hüzünlü olarak 24 Kasım Öğretmenler Gününü yaşıyorum, kutluyorum diyemiyorum, çünkü Avrupada öğretmenler gününü bilen pek yok, kutlamasını arama, birkaç istisna haricinde.

 

Tarihçesini yazmıyacağım birkaç tarih haricinde. 1 Kasım 1928 de çıkarılan bir yasa ile kullanılmakta olan Arap alfabesinin yerine bugünkü kullandığımız Latin alfabesi kabul edilmiştir.24 Kasım 1981 yılından beri 24 Kasım öğretmenler günü olarak kutlanmaktadır.

 

Bildiğim kadarı ile Avrupalı öğretmenlerin günleri yok, dolayısıyla kutlama günleri de yok, bu yönüyle biz Türk Öğretmenleri şanslı sayılırız. NRW Eyaletindeki Türk Öğretmenlerinden oluşan bir derneğimiz vardı, isteyen arkadaşlar derneğimize üye olabildiler, derneğimizin adı : Nordhein-Westfalen Türk Öğretmenleri Derneği, kısaca NRW-TÖD idi. 2000 yılında malulen emekliye ayrıldıktan sonra seminerlere katılamaz oldum, 2005 yılında da üylikten ayrıldım, kurucular arasında bulunmama rağmen. Derneğimiz hala seminerler düzenliyor, branşında söz sahibi uzmanları getirerek öğretmen arkadaşların bilgilendirilmesini devam ettiriyor.

 

Gerek derneğimiz aracılığı ile, gerekse birkaç kez de olsa Münster Başkonlosluğunda öğretmenler gününü kultladık, kutlama programlarını gerçekleştiren, emeği geçen herkese canıgönülden teşekkür ederim. Öğretmen olmanın mutluluğunu yabancı bir ülkede bir gün de olsa yaşayabildik bu kutlama gününü tertipleyenlerin sayesinde.

 

Tamamı Alman okullarında her türlü olumsuz şartlarda görev yapan Türk Öğretmen Arkadaşlarımın durumu hep aynı. Veli ve öğrenciler maalesef burada duyarsız, öğretmenler gününü kutlamak kimsenin aklına gelmez. Ülkemizden farklı olarak çevre etkisi yok, ülkemizde ise öğretmenler gününde yollarda çiçekler satılır, belli kuruluşlar kutlamalar yaparlar, en azından çevrendeki insanlar, tanıyanlar „öğretmenler günün kutlu olsun, tebrik ederim der „

 

Artık ben kendim de kutlamıyorum kendi öğretmen günümü. Alıştım artık. Beklenti içinde olmaktansa unutmak daha iyi diyorum.

 

Avrupalı öğretmenlerin özel bir günü yok ama toplum gereken değerini veriyor, devlet olarak da zaten eğitime özel bir özen gösteriyor. Eğitimi, milli politikalarının bir parçası olarak gören bütün hükümetler öğretmenlerine hem değer veriyorlar, hem de siyasetin dışında tutuyorlar. Şimdilerde nasıldır bilmiyorum ama yetmişl yıllarda az öğretmen kıyımı olmadı ülkemizde, nice öğretmenler siyasi görüşlerinden dolayı sürgün olarak doğuya tayin edildi. Zamanın öğretmenleri severek her nereye tayin edildiyse görev aşkı hep aynı kaldı, kırılmadı, canla başla severek çalıştı.

 

Mustafa Dumlu